آچمز یک ملودرام هندی با طعم کمدی تقلیدی
تاریخ انتشار: ۱ شهریور ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۸۵۸۶۰۱
اگر کارگردانان و نویسندگان به سراغ سوژه‌های جذاب و فضاهای متفاوت و متنوع بروند حتماً مخاطبِ ما تلویزیون را به هر نوع فضای نمایشی و رسانه دیگری ترجیح می‌دهد؛ اما چرا «آچمز» موفق نبود؟ ۰۱ شهريور ۱۳۹۸ - ۱۲:۲۵ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، «آچمز» چند روز است که آنتِن را به سریال «بانوی سردار» پرویز شیخ طادی تحویل داده و بعد از مدتی فقدان یک کار تاریخی، ماجرای مبارزات بی‌بی‌مریم سوژه یک اثر نمایشی تلویزیونی شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شب‌هایی که تلویزیون در اختیار سه سریال زیر متوسط قرار گرفته و البته با حرف و حدیث‌هایی از جنسِ تناقض، کپی‌برداری، استفاده از افراد خاص و محتواهای قابِلِ حدس و غیرجذاب همراه شد. این روزها مردم منتظرِ یک اتفاقِ خوب سریالی هستند، چون با سه سریال «سلام آقای مدیر»، «بوی باران» و «آچمز» که به تازگی تمام شده، مخاطبِ پیگیر تلویزیون از سَرِ ناچاری بخشی از اوقات فراغت خودش را با سریال‌های صداوسیما گذراند.
زیرا سریال‌ها عمدتاً جذابیت، نوآوری و داستان‌های فراگیر و با کششی نیستند. با آنکه بعضی از بازیگران حرفه‌ای و عوامل کاربلد هنری و فنی در تولید آن‌ها سهیم هستند اما حضور آن‌ها نتوانسته است به غنی و قوی شدن سریال‌ها کمک کند. چون مشکل سریال‌های تلویزیون، فیلمنامه و عدم استفاده از نوآوری و خلاقیت در انتخاب سوژه‌هاست.
از طرفی آنتِن را هم به گونه‌ای تنظیم کرده‌اند که هر شب در همه شبکه‌ها سریال نمایشی روی آنتن برود و برای پُرکردن این کنداکتور نیازمند تعدد سریال‌سازی است. در این راستا حتماً عجله در تولید، عدم تأمل در برنامه‌ریزی و انتخاب سوژه و طراحی فیلمنامه دچار ضعف‌های مهمی می‌شود. از طرفی دیگر با کوچِ برخی از فیلمسازان و تهیه‌کنندگان به شبکه نمایش خانگی، تلویزیون بیشتر با یک عده خاص کار می‌کند.
کار کردن با یک عده خاص فارغ از هر عیب و نقصی، نگاه‌های یکسویه و خالی از تفکر جامع را در ساخت سریال‌های نمایشی دخالت می‌دهد. در حالیکه ما با یک جامعه چندین میلیونی و افکار و سلایق متفاوت روبرو هستیم و این جامعه و جوانِ مشتاق نیازمند محتوا و سوژه‌های جذاب و درگیرکننده است.
بدون شک نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم این مخاطب با وجود رسانه‌های متعدد و سریال‌های عجیب و غریب در فضاهای مختلف، بیننده پروپاقُرص و پیگیرِ «آچمز» مهرداد خوشبخت باشد.
البته اگر کارگردانان و نویسندگان به سراغ سوژه‌های جذاب و فضاهای متفاوت و متنوع بروند حتماً مخاطبِ ما تلویزیون را به هر نوع فضای نمایشی و رسانه دیگری ترجیح می‌دهد.
چرا «آچمز» را بسیاری از منتقدین و کارشناسان یک کمدی ناموفق تکراری می‌دانند؟ چون یادآور ملودرام‌های سطحی هندی است. هرچند از فضاسازی کمتر تکراری بهره‌مند است اما از منظر داستان و سوژه مخاطب را به یاد آن دوقلوهای از هم جدا که در انتها به هم می‌رسند می‌اندازد.
واقعاً در این روزگار، کارگردان ما نمی‌تواند با ماجراهای عاشقانه، کودکی و زندگی شخصیت نه چندان نرمال مصیب برای مخاطب، جذاب باشد و تماشاگر را همپای قهرمان‌های آن وارد پیچ و خم رخدادها و حوادث «آچمز» نمی‌کند.
«آچمز» در واقع یک شبه ملودرام هندی است که پیشتر و بارها نمونه‌های آن در جهان، سینمای ایران و تلویزیون ساخته شده است. شاید قریب به هزار فیلمِ هندی، آمریکایی، ترکی و عربی با مضمون دوقلوهای از هم جدا که در پایان به هم می‌رسند را شاهد بوده‌ایم.
نقد و بررسی "بوی باران"| انتقاد از درج ناگهانی زیرنویس رده‌سنی/قرار بود لوون هفتوان بازپرس باشداصرار سیما بر فیلمنامه‌نویسی یک عده خاص/ «بوی باران» و نمایش ضعیف یک بازپرس«بوی بارانِ» سرگردان؛ درام یا معمایی؟نگاهی به "سلام آقای مدیر"، سریالی بدون سرمنزل/ چرا نمی‌توانیم برای دانش‌آموزان سریال بسازیم؟در همین فیلم‌های مطرحی مانند «دو نیمه سیب» و «خواهران غریب» از نمونه این نوع آثار هستند. در سینمای پیش از انقلاب هم ده‌ها فیلم با همین مضمون ساخته شده است؛ این نشان‌دهنده آن است که تلاشِ سازندگانِ آچمز برای تولیدِ یک سریال، صرفاً سرگرم‌کننده و وقت پُرکن است.
گرچه به لحاظ ساخت، «آچمز» کمتر دچار مشکل ساختاری است و حتی در سرگرم‌سازی مخاطب در اوضاعِ بد سریال‌سازی تلویزیون نسبت به بقیه سریال‌ها موفق‌تر است اما هیچ‌چیزِ جدید و مناسبی برای مخاطبان خود ندارد.
تلویزیون حتماً بایستی یک بازنگری در نوعِ نظارت خود بر سریال‌های تلویزیون داشته باشد که آدم‌های خاص با سوابق روشن اما ضعیف کمتر تهیه‌کننده، نویسنده و یا کارگردان سریال‌های سازمان صداوسیما باشند. زیرا این نقد به رسانه‌ملی وجود دارد که تعداد زیادی از تهیه‌کنندگان تلویزیون، آثارشان مورد استقبال مخاطب قرار نمی‌گیرد اما از روی مناسباتی خاص دوباره مشغول تولید سریال دیگری می‌شوند.
حتماً در این ورطه معیوب چون آن تهیه‌کننده و یا نویسنده و حتی کارگردان حرفی برای گفتن نداشته‌اند در سفارش مجدد برای تولید، دوباره با دم‌دست‌ترین افراد، شروع به تولید سریال می‌کنند.
جایِ نوآوری، خلاقیت و تأمل در عمده سریال‌ها و برنامه‌های تلویزیونی خالیست، چرا که فقط دنبالِ تولیدکردنِ صرف هستیم. حقیقتاً نگرانِ پُربودن و خلأ آنتنی ما را از محتوا، جذابیت و تأثیرگذاری دور کرده است.
اینجا در میان بسیاری از سریال‌های ما به ملاک و معیار کار حرفه‌ای، استفاده از عوامل متخصص و هنرمندانی که مانند سریال «آچمز» خودشان را تکرار نکنند، هیچ توجهی نمی‌شود. اتفاقاً با نگاهی به ماندگاری و نوستالژی شدن بسیاری از آثار، می‌توان به این مفهوم دست یافت عجله در تولید و استفاده از یکسری آدمِ خاص را باید کنار بگذارند تا مثلِ همیشه تلویزیونی‌ها درسِ سریال‌سازی و برنامه‌سازی را به رسانه‌های دیگر بدهند.
سریال «آچمز» مهرداد خوشبخت با بازی هنرمندانی مثل «هومن برقنورد» و «امیرحسین رستمی» که در هر سریال و فیلم‌سینمایی که حضور داشته‌اند لحظاتِ مفرح و تأثیرگذاری را برای مخاطبین رقم‌زده‌اند. اما این بار بازیگرانِ سریال «آچمز»، خودشان را تکرار کردند. به جای ایجاد لحظه‌ها و صحنه‌های طنز و کمدی، از بازی‌های تکراری خود و دیگران در چارچوب تمسخر و هجو بهره بردند. به همین دلیل است که اعتقاد داریم سریال «آچمز» چندان به توفیق نرسید.
به نظر می‌رسد تلویزیونی‌ها باید خودشان را در معرضِ یک بازنگری مجدد قرار دهند خصوصاً در عرصه برنامه‌سازی و سریال‌سازی تا مخاطب انتظار بکشد تا یک برنامه و یا سریال تلویزیونی را از آنتنِ سیمای جمهوری اسلامی ایران دنبال کند نه اینکه رسانه‌های دیگر را به تلویزیون ترجیح دهد؛ در نتیجه مخاطبِ ما با زرق‌و‌برق‌های متناقضی روبرو می‌شود که این خطرهای نوپدید را باید جدی گرفت.
سریال"آچمز" به کارگردانی مهرداد خوشبخت در 32 قسمت 45 دقیقه‌ای در گروه فیلم و سریال شبکه سه سیما تولید شد. هومن برقنورد، امیرحسین رستمی، سید مهرداد ضیایی، مهران رجبی، سارا خوئینیها ، بیتا سحرخیز ، مهوش صبرکن، پریسا مقتدی، سهندجاهدی، هادی عطایی فر، احمدرضا اسعدی، مونا اسکندری و.... از بازیگران این مجموعه تلویزیونی بودند که از روز شنبه 22 تیرماه پخش خودش را آغاز کرد و در پایانِ راه جایِ خودش را به سریال «بانوی سردار» پرویز شیخ طادی داد.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,1430/CT4 واژه های کاربردی مرتبط شبکه سه رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: شبکه سه رسانه ملی تلویزیون شبکه سه رسانه ملی تلویزیون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۸۵۸۶۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بازیگری متفاوت عمو پورنگ؛ منتظر این سریال در نمایش خانگی باشید
آفتاب‌‌نیوز :
این روزها سریال‌هایی در راه تلویزیون‌اند و در عین حال برخی از تلویزیونی‌های با قدمت هم با کاری جدید سر از نمایش‌خانگی درمی‌آورند.
پیگیری‌هایی که انجام شده این روزها تلویزیون ۵۲ سریال در حال پیش‌تولید و تولید دارد که از سمتِ سیمافیلم پیش می‌رود و سریال‌هایی هم توسط برخی از سازمان‌ها و نهاد‌های فرهنگی پیش می‌رود که به روال گذشته برای پخش از تلویزیون ساخته می‌شوند.
به طور مثال سریال «بوقچی» که مجموعه تلویزیونی فوتبالی است، البته در دهه‌های گذشته داریوش ارجمند و اکبر عبدی سریال «به سوی افتخار» را با فضای مافیای فوتبال به آنتن تلویزیون رساندند. یا «پژمان» با بازی پژمان جمشیدی و پرداختن به بازیکنان شناخته شده و مصائب و مشکلات‌شان، «سه پنج دو» به گونه‌ای سرمایه‌گذاران و مافیای فوتبال، «آخرین بازی» و «لژیونر» هم جزو دیگر کار‌های فوتبالی به شمار می‌رود که تاکنون در ساختار تلویزیون به آن‌ها پرداخته شده است.
البته این روزها «پرویز خان» هم بعد از حضور در جشنواره فیلم فجر و اکران در سینما به شبکه نمایش‌خانگی آمده است.
حالا باید دید «بوقچی» با چه هدفی ساخته شده و تنها قصدِ به هیجان درآوردن مخاطب به واسطه پرداختن به «فوتبال» در یک اثر نمایشی را دارد یا به دنبال اهدافی دیگر است؟
این سریال در تهران به فیلمبرداری خودش ادامه می‌دهد و پیگیری‌ها نشان می‌دهد تا تیرماه تصویربرداری سریال ادامه خواهد داشت. حسن حبیب‌زاده کارگردانی سریال را برعهده دارد و گفته می‌شود موسسه هنری سوره آن را تهیه می‌کند. در این سریال حسن پورشیرازی، امیر غفارمنش، آرش نوذری، امیر کربلایی‌زاده، شهره سلطانی، رامین ناصر نصیر و بسیاری دیگر از هنرمندان به ایفای نقش می‌پردازند.
اما سریالی دیگر که تلویزیونی‌های قدیم به سمتِ آن رفته‌اند یک سریال فانتزی در حوزه کودک و نوجوان است که برای اولین بار داریوش فرضیایی یا همان عمو پورنگ در برنامه تحویل سال یک خبر کوتاهی از آن داد. سریال «لالایی» که قرار است با بازی او بعد از مدت‌ها غیبت و البته فضایی متفاوت از یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.
این سریال به کارگردانی احمد درویشعلی‌پور که سال‌ها با داریوش فرضیایی کار کرده و «سرزمین بالش‌ها» را با او در شبکه نمایش‌خانگی داشت این روزها در اواخر تصویربرداری به سر می‌برند و گروه در تهران مشغول فعالیت‌اند تا اواخر اردیبهشت‌ماه کار به پایان برسد. قرار است این سریال امسال در یکی از پلتفرم‌های نمایش‌خانگی پخش شود.
امیر کربلایی‌زاده که مدت‌ها از او خبری نیست و بیشتر به آموزش استندآپ کمدی و اجرای تئاتر مشغول است در این سریال به ایفای نقش می‌پردازد و فرهاد بشارتی هم چندی پیش از حضور خود در این سریال خبر داده بود. قطعاً بازگشت داریوش فرضیایی بعد از مدت‌ها با سریالی در شبکه نمایش‌خانگی را می‌توان به فال نیک گرفت، چون خبرها حاکی از همکاری مجدد او با تلویزیون است.
سریال «لالایی» و نقش‌آفرینی داریوش فرضیایی متفاوت از کارهایی است که تاکنون از او به عنوان کاراکتر عمو پورنگ دیده شده است. در عین حال باید دید با حضور او و هنرمندانی که در «محل گل و بلبل» و برخی از پروژه‌هایی که او و دوستان داریوش فرضیایی فعالیت داشته‌اند می‌تواند اقبال را نسبت به محدود کار‌های کودکانه نمایش‌خانگی برگرداند یا خیر.
منبع: خبرگزاری تسنیم
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود