به نقل از «شریان»

سریال ایرانی که روی فیلم‌های هندی را سفید کرده

تاریخ انتشار: ۴ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۵۸۰۸۱۸

قصه بسیاری از فیلم‌های هندی از برخی کلیشه‌های رایج شکل گرفته و این کلیشه‌ها که در بسیاری از آثار سینمای بالیوود تکرار می‌شود، گاهی به فیلم و سریال‌های ایرانی هم سرایت کرده است. جدیدترین مثال آثار این‌چنینی، سریال «مانکن» به کارگردانی حسین سهیلی‌زاده است که قصه‌اش به سبک فیلم‌های هندی پیش می‌رود و بسیاری از اتفاقات آن مخاطب را به یاد فیلم‌ هندی می‌اندازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش شریان نیوز،عشق و جدایی یکی از عناصر ثابت داستان در بیشتر فیلم‌های هندی، عاشق شدن تنها با یک نگاه است. حکایت عشق «کاوه» و «همتا» هم همین قصه عشق در یک نگاه و اولین برخورد است. در یکی از قسمت‌های سریال «کاوه» راجع به آشنایی خود و «همتا» می‌گوید روزی از کنار او در پارک گذر می‌کرده که ناگهان خودش را در چشم‌های او پیدا می‌کند! البته «مانکن» در این زمینه روی فیلم‌های هندی را سفید کرده و حتی در همان فیلم‌های هندی هم بالاخره در همان برخورد اول یک اتفاق یا مسئله‌ای هرچند جزئی سرآغاز عشق و آشنایی می‌شود.

حالا چه اتفاقی بهتر از قصه تکراری جدایی اجباری آن هم به خاطر پول و مادیات، می‌تواند این عشق را دچار چالش‌ کند؟ پس چاشنی ترک عشق برای پول و از روی اجبار، به قصه اضافه می‌شود و رویارویی سخت عشق و ثروت اتفاق می‌افتد. «کاوه» به دستور «کتی» حاضر می‌شود برای آزادی پدرش از زندان و دادن بدهی هفت میلیارد تومانی او، رابطه‌اش را با «همتا» به هم بزند و در ازای گرفتن این پول با «کتی» ازدواج کند. بلاهای بعدی هم که به دلیل این جدایی بر سر «همتا» می‌آید مانند تنهایی، آوارگی و بی‌پناهی، بیشتر ماجرا را هندی می‌کند.

طرد شدن از سوی خانواده یکی دیگر از اتفاقاتی که تا دلتان بخواهد در فیلم‌های هندی دیده‌ایم و در سریال «مانکن» هم شاهد آن هستیم، طرد شدن از سوی خانواده به خاطر ازدواج با شخصی است که مورد پسند خانواده نیست. پس از این که پدر «کاوه» متوجه می‌شود او با «کتی» ازدواج کرده، «کاوه» را از خانه بیرون می‌اندازد. منتها علت این مخالفت در فیلم‌های هندی، بیشتر اختلاف طبقاتی است، اما پدر «کاوه» در «مانکن» بیشتر به دلیل حلال نبودن ثروت «کتی» و کینه‌ای قدیمی که میان او و دخترعمویش «کتی» وجود دارد، از این ازدواج ناراضی است. فیلم‌های هندی معروفی مانند «گاهی خوشی، گاهی غم» و «از نسل آفتاب» از نمونه‌های طرد شدن از طرف خانواده است.

دیدار کاملا اتفاقی اما در فیلم‌های هندی، معمولاً ماجرای قصه عشقی شخصیت اصلی به همان ترک اجباری ختم نمی‌شود و با دیدار کاملا اتفاقی عشق قدیمی به زندگی آن دختر یا پسر، فصل جدیدی در داستان شروع می‌شود، یعنی دقیقا همان اتفاقی که در سریال «مانکن» افتاده است. «کاوه» و «همتا» به واسطه «کتی» و «اخگر» به یک مهمانی می‌روند و «کاوه» خیلی اتفاقی «همتا» را که در میان مهمانان می‌بیند، تعقیب می‌کند و مثل یک قهرمان، عشق قدیمی‌اش را از دست افرادی که قصد دارند او را آزار بدهند، نجات می‌دهد.

منبع: شریان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۵۸۰۸۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هند در قرارداد بندر چابهار کمتر از یک چهارم مبلغ به تعهد خود عمل نموده!

تین نیوز

 

دبیر کل انجمن کشتیرانی: طرف هندی در قرارداد توسعه بندر چابهار برای عدم سرمایه گذاری و پیشبرد اهداف بهانه های فراوانی دارند یکی از آن ها تحریم است.

به گزاش تین نیوز به نقل از نبض بازار، مسعود پل مه دبیر کل انجمن کشتیرانی در خصوص قرارداد مابین ایران و هندوستان برای توسعه بندر چابهار ضمن برشمردن مشکلات و موانع پیشرفت این پروژه گفت: در ابتدای امر ما باید به فعالیت طرف هندی در بندر چابهار توجه کنیم. طبق قرارداد امضا شده مابین طرفین، وظیفه طرف هندی سرمایه گذاری در چابهار برای توسعه فعالیت بندری بوده نه تامین بار، پس اگر قرار باشد سرمایه گذاری صورت بگیرد و درنهایت نتیجه مطلوبی نداشته باشد، قطعا برای طرفین قرارداد خصوصا طرف خارجی، صرفه اقتصادی ندارد. در عین حال باید قید شود در مقابل، طبق امضای قرارداد مابین ایران و هندوستان، قرار بر این بوده که هندوستان چیزی حدود ٢٢٠ میلیون دلار در بندر چابهار سرمایه گذاری کند در حالی که بر اساس اطلاعاتی که بدست آمده، هندی ها کمتر از یک چهارم مبلغی که تعهد داده بودند در چابهار سرمایه گذاری کردند. جالب اینجاست که نصف بیشتر همین یک چهارم هم مبلغ تجهیزاتی است که هندی ها وارد چابهار کرده اند.

تحریم های اقتصادی بزرگترین مانع پیشرفت توسعه بندر چابهار است

مسعود پل مه در ادامه عنوان کرد: در حال حاضر بندر چابهار برای بالابردن سرعت تخلیه کشتی ها، به تجهیزات راهبردی نیاز دارد. متاسفانه در این قرارداد و پروژه شاهد هستیم که شرایط و تجهیزات لازم برای پیشبرد به گونه ای رقم نخورده که علاوه بر انتفاع کشور ما در این بخش، طرف مقابل نیز سودی از بندر چابهار ببرد.

وی گفت: طرف هندی در قرارداد توسعه بندر چابهار برای عدم سرمایه گذاری و پیشبرد اهداف قرارداد بهانه های فراوانی دارند یکی از آن ها تحریم است. آن ها اعتقاد دارند بخاطر وجود تحریم های سنگین، قادر به انتقال تجهیزات به بندر چابهار نیستند. مورد دوم، گردش تجاری پایین بندر چابهار است. مشخص است که طرفین قرارداد یعنی هندی ها با این اوضاف و اوضاع برای ورود سرمایه به کشور و بندر چابهار به صرافت و تکاپو نمی فتند و همین موضوعات باعث می شود که قرارداد توسعه آنگونه که انتظار داریم پیش نرفته است.

سرمایه گذاران داخلی به راحتی می توانند جایگزین طرف هندی شوند

پل مه دبیر کل انجمن کشتیرانی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه طی چند سال اخیر و از زمانی که این قرارداد مابین ایران و هندوستان بسته شد و اهمال های فراوانی از سوی هندوستان انجام گرفت، ماهم کوتاهی کردیم و به این فکر فرو نرفتیم که جایگزین خارجی داشته باشیم یا از پارامتر ها و آلترناتیو های داخلی و سرمایه گذاران بخش خصوصی استفاده کنیم. کما اینکه الان سرمایه گذارانی هستند که حاضرند جایگزین طرف هندی شوند و در نهایت مدیریت لازمه را در به سرانجام رساندن کار به خرج بدهند.

پل مه ضمن اشاره به اهمال دولت در عدم توسعه بندر چابهار عنوان کرد: قطعا نمی توانیم از نقش دولت در توسعه یافتگی بندر چابهار غافل شویم، کم کاری دولت در احداث زیر ساخت های لجستیکی و اتصال ریل از بدیهی ترین کار هایی بود که باید دولت برای پیشبرد این امر انجام می داد، ولی متاسفانه هنوز اقدام مثبتی در این زمینه صورت نگرفته است. امن ترین، ارزان ترین و بدیهی ترین سیستم حمل و نقل در حوزه جغرافیایی شرق و جنوب شرقی کشور می تواند ریل باشد. متاسفانه زمان مشخصی نیز برای بهره برداری از ریل در این مسیر توسط دولت برنامه ریزی نشده است.

فعالیت اقتصادی در بندر چابهار توجیه ندارد

وی عنوان کرد: در کنار همه این مسائل نواقص دیگری نیز داریم. ما برای فعالیت بخش خصوصصی کامیون دار و متصدی باید شرایط مطلوب محیطی و زیستی را تامین بکنیم. اگر بندرچابهار را با بندر عباس یا بندر امام خمینی از لحاظ امکانات رفاهی، در دسترس بودن بار و بسیاری مزایای دیگر مقایسه کنیم، طبیعی است که وقتی کامیونی به سمت چابهار می رود توجیه اقتصادی برای آن ندارد و سعی می کند حمل و نقل و بار خود را به سمت بندر های امام و بندرعباس ببرد.

مسعود پل مه در پایان عنوان کرد: این مواردی که گفته شد عواملی است که می تواند ناکارآمدی و اهمال را در بندر چابهار افزایش بدهد و شرایط را برای اینکه این بندر بتواند تاثیر حداقلی بر اقتصاد کشور داشته باشد، دیگر فراهم نباشد. بدیهی است که ما با توجه به شرایط جغرافیایی و اقتصادی کشور از هر فرصتی برای توسعه چابهار بهره ببریم. اگر بندر چابهار و یا پروژه های سواحل مکران فعال شود حلقه های متعددی از زنجیره تامین بوجود خواهد آمد. وقتی کشتی های بزرگ و اصلی در بندر چابهار پهلو بگیرند، تخلیه و بارگیری کنند، قطعا ما نیاز به عوامل خدمات بندری داریم، بسیاری از تجار به چابهار نقل مکان می کنند، برای بارگیری و انتقال نیاز به کامیون داریم، در رن هایت تولید ثروت آنجا در بازه زمانی کوتاهی شکل خواهد گرفت. طبیعی است همین انتفاع به اکثریت مردم نیز خواهد رسید.

آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید